Μόνιμο θέμα συζήτησης έχει γίνει τις τελευταίες μέρες το ατύχημα με την Πόρσε στην Αθηνών-Λαμίας που συγκλόνισε όλη τη χώρα. Ως πιστοποιημένος φορέας Τεχνικού Ελέγχου Οχημάτων αισθανόμαστε την ανάγκη να γράψουμε δυο λόγια. Μια αναζήτηση στη λέξη «ατύχημα» βγάζει εκατοντάδες χιλιάδες αποτελέσματα. Ακόμα πιο σοκαριστικό είναι το βίντεο του τραγικού δυστυχήματος που αφαίρεσε τη ζωή τεσσάρων ανθρώπων, μεταξύ των οποίων κι ενός μικρού παιδιού μόλις τριών ετών. Σεβόμενοι τη σοβαρότητα του ζητήματος αυτού, αλλά και τη θλίψη των οικογενειών που εμπλέκονται στο ατύχημα αυτό, δεν αναδημοσιεύουμε κανένα βίντεο και καμία φωτογραφία από όσες έχουν κατακλείσει το διαδίκτυο.
Είναι απίστευτο το πώς μια στιγμή μπορεί να μας κάνει όλους να σκεφτούμε λίγο παραπάνω την αξία της συμπεριφοράς στους δρόμους και της ασφαλούς οδήγησης. Καμία σημασία δεν έχουν οι λεπτομέρειες, οι μάρκες των οχημάτων κι όλα όσα συζητήθηκαν τόσο έντονα αυτές τις ημέρες. Καμία σημασία δεν έχει το ποιος ευθύνεται για ένα ακόμα θανατηφόρο δυστύχημα. Σημασία έχει όμως το γεγονός ότι συνέβη ένα ακόμα τροχαίο και χάθηκαν κι άλλες ζωές άδικα.
Ποια ήταν η αιτία σύμφωνα με τον εκπαιδευτή ασφαλούς οδήγησης, Αναστάσιο Μαρκουΐζο ή αλλιώς Ιαβέρη; Η «ανοησία» όπως είπε πολύ χαρακτηριστικά σε πρόσφατες τηλεοπτικές δηλώσεις. Η «έλλειψη νου», το γεγονός ότι δεν αντιλαμβανόμαστε πόσο πολύτιμοι κι αναντικατάστατοι είμαστε για τους δικούς μας ανθρώπους και πόσο πόνο θα τους προκαλέσει η απώλειά μας. «Ένα βίντεο δεν μπορεί να κάνει τα παιδιά να ξανασκεφτούν τον τρόπο που οδηγούν», δηλώνει ο Ιαβέρης. Η ενημέρωση όμως των παιδιών από μικρή ηλικία μπορεί να αλλάξει όλα τα δεδομένα. Μια απλή ενημέρωση σε μια τυπική σχολική μέρα μπορεί να κάνει τη διαφορά. Όπως έκανε τη διαφορά η ενημέρωση του ΙΟΑΣ για τον Πέτρο Δημητρακόπουλο και το αναγνώρισε αυτό στο άρθρο του στην Huffington Post.
Η ταχύτητα όπως επεσήμανε πολύ χαρακτηριστικά ο Ιαβέρης είναι απλώς ένα σύμπτωμα. Κι αυτό γιατί τα στατιστικά δείχνουν πως πάνω από 85% των «τροχαίων εγκλημάτων» συμβαίνουν σε ταχύτητες κάτω των 40 χιλιομέτρων. Καταλήγοντας πως «η οδική συμπεριφορά είναι θέμα παιδείας» κι όταν λέμε συμπεριφορά συμπεριλαμβάνουμε και τους πεζούς, τους ποδηλάτες, τους οδηγούς δικύκλων, τους οδηγούς αυτοκινήτων, φορτηγών, τους δασκάλους, τους πολιτικούς, τους νομοθέτες, την τροχαία, τους φορείς ελέγχου, τα μικρά παιδιά που βρίσκονται μέσα σε σταθμευμένα οχήματα, εσένα κι εμένα.
Είναι ανεπίτρεπτο να μιλάμε εκ των υστέρων για όσα πρέπει να γίνονται αλλά όλοι -κι αν όχι όλοι, η πλειοψηφία- θα πάψουμε να κάνουμε μόλις το ατύχημα αυτό θαφτεί κάτω από άλλες ειδήσεις πιο επίκαιρες, πιο εύκολες, πιο καθημερινές. Ειδήσεις που δε θα σφίγγουν το στομάχι, δε θα μας κάνουν να ανατριχιάζουμε μπροστά στο πόσο εύθραυστοι είμαστε. Κι αν ακόμα αναρωτιόμαστε ποιος φταίει για ένα ατύχημα η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Όλοι φταίμε. Όλοι και ο καθένας ξεχωριστά, όπως έγραψε με σθένος ο δημοσιογράφος Γιώργος Καραγιάννης στο συγκλονιστικό του κείμενο «Ποιος Φταίει Για Το Τροχαίο Με Την Porsche;»
Τι πρέπει να κάνουμε από ‘δω και πέρα; Να ξυπνήσουμε. Να ακολουθούμε πάντα και χωρίς καμιά εξαίρεση τους βασικούς κλισέ κανόνες ασφαλείας. Να μην τρέχουμε, να φοράμε ζώνη, να μην ξεχνάμε το κράνος, να μην οδηγούμε αν έχουμε πιει, να μη μιλάμε στο κινητό όταν οδηγούμε, να μην οδηγούμε κουρασμένοι, να μην περνάμε με κόκκινο, να συμπεριφερόμαστε σωστά ως συνοδηγοί, να ακολουθούμε τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας στους δρόμους και να μην τον ξεχνάμε μετά τις εξετάσεις για το δίπλωμα. Να ελέγχουμε τακτικά τα οχήματά μας. Να ενημερώνουμε τα παιδιά μας για όλα τα παραπάνω.
Όπως κι αν διαμορφωθεί τελικά το ύψος του προστίμου για τα οχήματα που δεν πληρούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να κυκλοφορούν εκεί έξω, είναι εμφανές πως πρέπει κάτι να αλλάξει. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Οδικής Ασφάλειας «Πάνος Μυλωνάς» βέβαια, το ύψος του προστίμου δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να μειωθεί. Η οικονομική κατάσταση της χώρας δεν υφίσταται ως δικαιολογία για να κυκλοφορούμε οχήματα που αποτελούν δημόσιο κίνδυνο. Κι ας σημειώσουμε σε αυτό το σημείο το σχόλιο του Ιαβέρη πως «δεν μπορούμε να πουλάμε τον θάνατο φτηνά». Ακούγεται σκληρό, αλλά είναι κι αληθινό.
Αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία εμείς ως οδηγοί, αν δεν αντιληφθούμε τη σοβαρότητα της ριψοκίνδυνης οδήγησης, τότε θα πρέπει πάντα να γίνεται ένα τόσο σοβαρό ατύχημα για να μας κρατάει σε εγρήγορση. Κανένα πρόστιμο όμως δεν ταρακουνάει όσο ένα θανατηφόρο δυστύχημα. Κι αυτό είναι το πιο στενάχωρο σχόλιο που έχουμε να κάνουμε σε αυτό το σημείο που εμείς οι ίδιοι τοποθετήσαμε τους εαυτούς μας και τους γύρω μας. Η οδήγηση δεν είναι όμως παιχνίδι.
Ως ιδιωτικό ΚΤΕΟ είναι η δουλειά μας να ελέγχουμε τα οχήματα ως προς την καταλληλότητά τους. Υπάρχει λόγος που το ΚΤΕΟ είναι υποχρεωτικό. Κι ο λόγος αυτός είναι φυσικά η πρόληψη των ατυχημάτων, η οδική ασφάλεια και η εκτίμηση της αξίας της ανθρώπινης ζωής. Συναντάμε καθημερινά περιπτώσεις εκπρόθεσμων Τεχνικών Ελέγχων, Ελέγχων με σοβαρές ελλείψεις και παρατηρούμε με λύπη μας τον φόβο των οδηγών όχι τόσο για την ασφάλειά τους, παρά μόνο για ένα πρόστιμο που μπορεί να τους επιβληθεί σε πιθανό έλεγχο από την τροχαία.
Επωμιζόμαστε λοιπόν την ευθύνη μας ως Κέντρο Τεχνικού Ελέγχου κι είμαστε εδώ για να συμβάλλουμε στη διασφάλιση της οδικής ασφάλειας και στην ενημέρωση του κοινού πάνω σε θέματα οδικής συμπεριφοράς. Ας κρατήσουμε κάτι από τον απόηχο αυτής της τραγωδίας, ας αναλάβουμε από ένα μερίδιο ευθύνης κι ας προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι για τα παιδιά μας και τα παιδιά των γύρω οδηγών. Ας μη ζήσει άλλος γονιός μια τέτοια Κυριακή, ας μην υπάρξει άλλο τέτοιο βίντεο. Οι δικαιολογίες τελείωσαν.
Από την ομάδα του EUROKTEO.
Αναφορές: Huffington Post, Topspeed, ΙΟΑΣ, Ιαβέρης
